HEEMLAND


'Forum voor nederlandse politiek'




Naar de hoofdbladzijde van Heemland

 

HEEMLAND NUMMER 16 - 2000

 

Tijdschrift voor nederlandse politiek

 

 



HEERLIJK, HELDER, HAIDER

 

Heel Europa schreeuwde moord en brand, omdat in Oostenrijk een regeringscoalitie van christen-democraten en nationaalgezinden (Freiheitliche Partei) achter de regeringstafel plaatstnam. Reden om er maar zelf eens een onderzoekje naar te doen.

Terwijl hier te lande een discussie woedt over 'Het multiculturele drama' (zie artikel elders in dit blad), waarin niemand ook maar een woord rept over de geschade belangen van de oorspronkelijk Nederlandse bevolking, in het bizonder de kansarmen onder hen ten gevolge van de massale immigratie en het loslaten van de natie-staat als bindmiddel, maar alleen en bij uitsluiting van anderen wordt gepleit voor nog meer van hetzelfde: een jarenlange miljarden kostende injectie ter economische integratie van al maar meer nieuwkomers, komt dan elders in Europa een partij aan de macht, die zegt op te komen voor de eigen bevolking. Dit mag dus niet van 'Europa'. De NAVO heeft 'ethnic cleansers', lees voorstanders van een mono-etnische bevolking in hun land tot hoofdvijand verklaart en bleek ook al bereid ter afschrikking een heel land, Servië aan flarden te bombarderen. Onopgemerkt door de pers, heeft Romano Prodi eind februari de Europese Unie evenzo tot militair bondgenootschap uitgeroepen: een aanval op de Europese normen en waarden in een lidstaat zal worden beschouwd als een aanval op de hele unie. Er is nog maar één staatsconcept geoorloofd: een multiculturele bevolking bevoogd door een weinig democratische Europese burocratie, die op zichzelf nog kan worden gepasseerd met voorbijgaan aan alle verdragen en voorgeschreven besluitvormingsprocedures door een telefonade van regeringsleiders, als het erom gaat even snel een Balkanoorlog en boycot te beginnen als een land zich niet wil onderwerpen aan Wall Street, te weten Servië of een hysterische aanval op en een boycot tegen een lidstaat te verrichten, waarin de uitslag van de aldaar gehouden democratische verkiezingen niet voldoet aan het door hen als enig zaligmakend verabsoluteerde maatschappijconcept.

Het onstaan van de kleine Oostenrijkse staat

Wat is er allemaal zo vreselijk aan Haider? Daarvoor moeten we eerst iets weten van Oostenrijk. Dat land is na de WO II ontstaan, terwijl niemand in dat land het wilde. Het werd afgedwongen door de Geallieerden, het was de afscheiding van Duitsland, waarmee het zich niet meer mocht verenigen. Weg met de groot-duitse natiestaat. Oostenrijk, eens deel van de grote veelvolkenstaat onder de Oostenrijks-Habsburgsche monarchie, toen vanuit Wenen steden als Praag, Lublijana, Zagreb enz. werden geregeerd, was verworden tot een klein agrarisch bergstaatje. Oostenrijk moest volgens zijn geboorteakte, het zgn. 'Staatsverdrag' neutraal blijven tijdens de koude oorlog, maar vreemd genoeg werd die neutraliteit niet door de grootmachten gegarandeerd. Toen gebeurde er iets heel eigenaardigs: Wenen was zo bang dat de Russen zouden binnenvallen, dat het snel al zijn kunstschatten naar het buitenland overbracht. Maar met de komst van Chroesjtsjev was het gevaar geweken en kwam de kunst terug. In 1954 vond nog geen 20 % van de bevolking dat Oostenrijkers een andere identiteit hadden dan Duitsers. Daar moest dus wat op gevonden worden, want aansluiting aan Duitsland volgens de etnische staatsleer van Herder was immers verboden en dus moest volgens de Franse staatsdoctrine van Renan een gemeenschappelijk wil worden gevormd, waarblijkens de Oostenrijkers zich alsdan identificeerden met de nieuwgeboren staat. Daartoe kwam er na de oorlog een austriseringsproces op gang. Typisch nu voor Oostenrijk is, dat de legitimering van het nieuwe staatsnationalisme nu juist volksnationalistisch werd ge-schraagd: wij, Oosterijkers hebben ons zozeer om ons nationaal kunsterfgoed bekommerd, zie je wel, we zijn een echt eigensoortig (geen Duits) cultuurvolk !

Haiders maatschappelijke achtergrond

Daartegen heeft Haider zich in zijn jonge jaren verzet. Zijn vader had als werkloze arbeider in nazi-Duitsland werk gevonden en was samen met zijn intellectuele moeder actief geworden voor de NSDAP. Van huis uit voelde hij de afscheiding als een amputatie en hij kwam ook later in zijn carrière voor zijn ouders en dier generatie van 'oudstrijders' op. Hij noemde SS-soldaten moedige kerels en bewonderde openlijk de werkgelegenheidspolitiek van de NSDAP, overigens volledig geënt op de theorie van Keynes. Dit kan natuurlijk niet. Opkomen voor je standpuntvaste ouders, die als ex-nazi's waren gemarginaliseerd door de Oostenrijkse sociaal-democraten en christen-democraten, die zelf evenzeer onderdak boden aan heimelijk overgelopen ex-nazi's heeft wellicht nog iets eerbaars, maar het naziregime, dat te lang een keynesiaans economisch beleid volhield, kon volledige werkgelegenheid pas scheppen door het naasten van Joodse bedrijven (zie (2)). Excuses achteraf worden in zo=n geval van een jong politicus niet zo gauw aanvaard. Temeer omdat Haider van de Franse waarden: 'vrijheid, gelijkheid en broederschap' nu juist vrijheid als belangrijkste garantie tegen totalitaire ideeNn zag; maar dan wel zo, dat men gebonden is en blijft in familieverbanden en 'natuurlijke gemeenschappen', religie, geschiedenis en nationaal gewortelde identiteit, kortom volksnationalisme van het zuiverste soort. En daar wilden de bestuurders van het nieuwbakken Oostenrijk niets van weten: zij waren staatsnationalist qualitate qua en sommigen in hun hart nationaal-socialist, waardoor zij furieus reageerden als Haider toespelingen maakte op hun heimelijk gedachtengoed. De schrijver Menasse meent hier een typisch Oosten-rijkse trek in te bespeuren. Hij verhaalt van Kurt Waldheim, de voormalige secretaris-generaal van de Verenigde Naties, die gedwongen was allerlei nazi-gerelateerde functies te ontkennen. Menasse zegt dan, dat daarbij opviel dat Waldheim nu juist niet ontkende, waarin hij door iedereen onmiddellijk zou zijn geloofd: hij had kunnen ontkennen een verzetsstrijder te zijn geweest! Kortom, "de Oostenrijker is er eerlijk van overtuigd niet te liegen, zolang althans het tegendeel waar is." En hij leeft 'in een staat die zijn onschuld garandeerd', zolang als je tenminste, zo schrijft Christa Zöchling, vanuit het besef dat iedereen die zich indertijd in de maatschappelijke verhoudingen voegde, schuldig was, in beginsel weet welk bijvoeglijk naamwoord of welke zinsnede je op het juiste moment gebruiken moet om je betrokken-heid dan wel je distantie ervan uit te drukken, wat volgens haar een bijzon-dere Oostenrijkse kunst is. Nou, Nederlanders kunnen daar ook wel wat van; nu de multicul uit de hand is gelopen, zeggen Marcel van Dam en minister R. van Boxtel: "De maatschappij is niet zo maakbaar gebleken." en stoppen daarmee daders en slachtoffers in één doofpot. Haider daarentegen daagt iedereen uit, die zo bijzonder schijnheilig optreedt. Nu hij dan toch een outcast was, zocht hij somtijds gehoor en publiek bij wat hij beleefde als oudstrijdersbijeenkom-sten. We hebben hier te maken met een wat rebels karakter, dat zich juist nog meer uit naarmate het in het nauw wordt gebracht. Een soort geuzenmentaliteit. Men kan in het huidige Europa nog altijd geen molecuul goeds horen van wat als het meest gediaboliseerde regime aller tijden wordt afgeschilderd. Dan komt het Joods Wereld Congres in het geweer, de Amerikaanse buitenlandse politiek, de Raad van Europa en de mensenrechtengelovigen, 'wij zijn goed en jij bent slecht'. Maar Haider distantiëerde zich herhaaldelijk wel degelijk, hij noemde de nazi's een misdadig regime met name door wat het met de joden had gedaan; een mea culpa dus vooafgaand aan dat van de paus! Er zijn ook wel vooraanstaande joden die het voor hem opnemen, zoals Simon Wiesenthal en de Amerikaanse grootrabbijn van de Tush-gemeenschap Lowy. In Oostenrijk is het nog altijd niet zo, zoals in Nederland, dat moreel normbesef uitsluitend bestaat als het de lakmoesproef van de joodse organisaties doorstaat. Het is niet zo, dat men zich pas menswaardig voelt, als het laatste lepeltje bestek is vergoed.

Haider's opkomst, gedachtengoed en maatregelen

Uit deze Sjors van de rebellenclub zou dan in de komende decennia een gewiekst partijpoliticus tevoorschijn komen, die zijn partij met vallen en opstaan tot zeg eenderde van het aantal uitgebrachte stemmen bracht. Wat was daarvoor dan allemaal niet nodig? Hij had wel de steun al van vele Oostenrijkers, die zichzelf eerder als slachtoffer dan als dader van het naziregiem beschouwden. Hij kreeg daarnaast zeer veel steun van de Oostenrijkers die de kongsie-politiek van de eeuwige coalitie van christendemocraten met sociaal-democraten moe waren. Die verdeelde onder-ling alle (over-heids)banen in het land, eiste verplichte lidmaatschappen e.d.. Kortom hij is tegen de burocratie, tegen de vertegenwoordigende, slechts representatieve democratie en voorstander van referenda en direct verkozen burgemeesters en bestuurders, zoals D'66 ooit was. Hij was daarom ook tegen de burocratische Europese Unie. En nu Oostenrijk lid is, wil Haider eerst een kwaliteitsverbetering voordat men oostwaarts kan uitbreiden. Oostenrijk is namelijk de frontstaat van de EU en kiezers vrezen dus nog meer immigratie van goedkope arbeidskrachten, vooral in Wenen. Haider stipuleert een beperkt toelatingsbeleid maar nog altijd minder stringent dan dat van de USA, Nieuw Zeeland, India e.d.. Hij neemt het dus in de eerste plaats op voor Oostenrijkers en legaal in Oostenrijk verblijvende buitenlanders. Zijn partijprogramma stipuleert wel slechts speciale rechten voor van oudsher in Oostenrijk geregistreerde culturele minderheden, maar B en dat is heel modern, daar hebben we in Nederland zelfs nog nooit van gehoord -: iedereen mag zelf uitmaken óf hij of zij, en zo ja, tót welke etnische groep hij of zij wil behoren. Dus dat maakt noch de staat noch de partij uit. Dat is met het Nederlandse minderhedenbeleid wel even anders! Vanzelfsprekend worden illegale en criminele vreemdelingen het land uitgewezen, het staatsburgerschap pas na 10 jaar inburgering verleend en vluchtelingen teruggestuurd als de oorlog in hun land voorbij is. Maar waarom heeft zijn partij in Kärnten (Karinthië) zoveel aanhang ? Er zijn daar vrijwel geen gastarbeiders te zien. Dit komt, omdat Haider daar, net zoals het Vlaams Blok, het ongelooflijk krachtige cultuurbewust-zijn kan mobiliseren van een bedreigd volk: pas in 1920 besloten de Slowenen aldaar bij Oostenrijk te willen blijven en herhaaldelijk zijn er Slavische gebiedsaanspraken en bezettingen geweest. Enige Bosniërs en problemen met de islam in andere Europese steden herinneren Oostenrijkers (en ook Serven trouwens) eraan dat zij door de eeuwen heen Europa hebben beschermd tegen islamisering. In het toenmalige Europa botsten drie veelvolkeren-staten op elkaar, maar die werden wel unicultureel, althans unireligieus gedefinieerd: het orthodoxe Tsaristische Rusland, de christelijke Habsburgse Dubbelmonarchie en het islamitische Ottomaanse Rijk. De kunstpolitiek van Haider bevordert niet zozeer realistische kunst, maar luidt ex negativo: tegen de links politiek correcte multicul, tegen de ontwaarding van maatschappelijke normen en waarden van een goed gezinsleven, ontzag en arbeidzaamheid, tegen drugs en kinderporno vergoelijkende kunstuitingen, kortom tegen het postmoderne cultuurrelativisme. Daarvoor heeft Europa de fundamentalistische en elk pluralisme verwoestende islam niet nodig. Kunstenaars van de tegen Haider protesterende Klagenfurtse kunstkring 'Kunst für Kärnten' zeggen toch zelf, dat Europa verzuimd heeft de immigranten 'aufzuklären', de Verlichting bij te brengen! Sociaal-economisch is hij voor een 'faire' markteconomie met sociale zekerheid. Gewiekst heeft hij ten bate van de kleine man in Kärnten huren en electriciteitsprijzen omlaag gekregen door ervoor te zorgen, anders dan in Nederland, dat de beleggingswinsten van woningbouwverenigingen en de winsten van de geprivatiseerde energiebedrijven aan de kleine man ten goede komen, aldus Andreas Scherwitzl van de socialistische partij van Oostenrijk te Klagenfurt. Ook heeft hij de boerenstand in natuurbeheergebieden opgenomen en een goed werkend jeugdwerkgelegenheidsproject voor de eigen jongeren opgezet. Kom er eens om in Nederland: "Sorry, er zijn nog twee miljoen migranten-wachtenden voor U !" Hij heeft zich oprecht geërgerd aan de verhoging van de salarissen van de ministers en hun jaguarrijdende-yuppiegedrag.

Kritische geluiden uit eigen gelederen missen echte grond

Toch ging niet alles zo van een leien dakje. Hij heeft te maken gehad met een partijafscheiding, het 'Liberale Forum' en uitstoting van zijn partij uit de 'Internationale Liberale' (door Bolkestein) naar aanleiding van een referendum over buitenlanders. Daarmee scoorde hij maar 7% van de stemmen. De uittredende Heide Schmidt was het niet eens met zijn idee om alle kinderen van niet-Duitstalige ouders in aparte scholen onder te brengen. Zij vroeg zich terecht af, waarom die kinderen niet werden beoordeeld op hun eigen taalvaardigheid in het Duits. Zien we hier rudimentaire nazi-trekjes of moeten we, zoals Haider als reactie gaf, niet elke keer weer meteen weer aan op de trein gezette buitenlanders denken? Inmiddels heeft hij de partij een flitsend imago gegeven van snelle boys en strakke vrouwen, hij praat met jongeren in de bar, past zich aan 'als een kameleon' in zijn kleding, draagt strakke pakken, leren jacks, ski- en race-outfits, doet aan bergsport en bungy-jumping, organiseert rave-parties en popfestivals in landelijke gebieden, presenteert zich met een partijprogram op glanspapier, ingenieus gevouwen folders, T-shirts, teddybeertjes, een mooie interactieve website en CD-Roms. Is dit allemaal maar camouflage voor nazi's: nieuw, attractief, doelbewust ("zielsicher") en ideeënrijk, zoals Reinhard Gaugg, Haiders tennisvriend eens fraai en uitdagend uitspelde? Zijn er in Oostenrijk buitenlanders aangevallen of op de trein gezet? Zijn er asielcentra in de fik gestoken ? Zijn er kranten verboden? Zijn er politieke tegenstanders gevangen genomen? Zijn er stadswijken uitgekamd zijn er pleidooien geweest voor invoering van de doodstraf? Neen, niets van dit alles; er is alleen een toelatingsbeleid afgekondigd, waarvan we kunnen zeggen, dat het minder stringent is dan dat van de Verenigde Staten, van Nieuw Zeeland, van India, noem maar op. Waarom zijn dan met name de Belgen en de Fransen zo spastisch tekeer gegaan ? Omdat Haider de multiculturele samenleving niet wil en ook de multi-etnische samenleving wil voorkomen. Venenum in cauda, in de staart zit het venijn: in Engeland, Frankrijk en Duitsland is men er in de zeventiger jaren vanuit gegaan, dat de staat, de publieke sfeer ongewijzigd onderdak kon verlenen aan allerhand cultuuruitingen die alsdan in de private sfeer moesten blijven. Toen kwam men er in de tachtiger jaren achter dat de staat, de publieke ruimte helemaal niet cultuurneutraal is, maar de expressie is van de dominante cultuur; daaraan moesten die andere culturen zich dan maar aanpassen. Door de massale immigratie is deze assimilatiepolitiek onmogelijk gebleken en daarom neigt men er thans toe om alle culturele minderheden als cultuurgroepen te institutionaliseren en als zodanig evenveel rechten toe te kennen. Zo heeft in Frankrijk minister Chevènement aangekondigd in zijn État laïque, dus 'leken-staat', toch een islamitische zuil te institutionaliseren, die gelijke rechten krijgt als de katholieke kerk!(1). Nou, dat willen ze in Oostenrijk niet en ze zijn bang dat als er nu maar voldoende mensen met een andere etnische achtergrond immigreren, dat zij dan ook zo maar opzij moeten gaan voor de introductie van een aan Europa volstrekt vijandige cultuur en moeten uitwijken. In Oostenrijk is de islam nota bene wel door de staat erkend, dit in tegenstelling tot Duitsland en Engeland. Maar Haider gelooft niet zo erg in de goede afloop van het euro-islam experiment, dat nu andere Europese landen noodgedwongen moeten uitproberen, nu het aldaar te laat is voor een zorgvuldig toelatingsbeleid, dat recht doet aan de beschermwaardigheid van de eigen cultuur. Beter voorkomen dan genezen luidt het devies in Oosterijk. Me dunkt, dat waar nog geen multi-etnische bevolking is, dit een wijze en althans zeer verdedigbare politiek is.

De losbarsting van Europese hysterie

Maar ja, zo is de situatie allang niet meer in België en Frankrijk, om maar te zwijgen van de toestand in de Anglosaksische wereld, (tot welke wereld ook het americanofiele Nederland gerekend kan worden/ Red). De nationalistische partijen aldaar kunnen ook niet aangeven, hoe men op gerede wijze een massale remigratie van niet assimileerbare groeperingen bewerkstelligt en dus hangt hun ideologie wat dreigend in de lucht, als geweten van de naïef gebleken sociaal-democraten, christen-democraten en liberalen, die in hun omarming van de globalisering te laat hebben ontdekt dat eenmaal op gang gebrachte migratie-stromen hun eigen dynamiek hebben, waarvan de gevolgen angstvallig buiten de politiek gehouden zijn en van hen moeten blijven ("cordon sanitaire"). Nu blijkt immers dat het door de socialisten zogewenste nieuwe 'stadsproletariaat' inderdaad onbeheersbaar voldoet aan de oude Verelendungspolitik van Marx, en nu schreeuwen ze dan ook dat "de samenleving niet meer maak-baar is, maar uit de hand gelopen"! De christen-democraten zagen in de islam een geducht wapen tegen de secularisering en ontkerkelijking, en een bondgenoot voor een hernieuwde verzuilde corporatieve samenleving, maar ze hebben de anti-westerse slagkracht van de Islam miskend. Waar eeuwenlang geen eukumene mogelijk bleek, ook geen panta-sila in Indonesië, zal het nog wel een hele klus worden voordat men in Europa vreedzaam met de islam kan leven. Daarvoor moet dan Europa zelf wel oneindig veel water in de wijn doen, afzien van scheiding van kerk en staat, afzien van vrouwenemancipatie, afzien van zijn filosofische inzichten en leefwijzen (rationalisme, Nietzscheaanse filosofie, existentialisme, postmodernistisch pluralisme) want de Islam is exclusief. Velen zullen moeten leven in de afschuwelijke klanken van de islamitische muziek, want onze elite heeft geen enkel oog voor de dagelijkse praktische ellende die de gewone mensen ondergaan in de bejubelde multiculturele 'samenleving'. Zelf heb ik nu 17 jaar gewoond als culturele minderheid in eigen land, in eigen straat. Ik heb de schone, ordelijke monoculturele Oostenrijkse steden als een ware verademing, het open geestelijk klimaat, ver weg van benauwende politieke correctheid en eeuwigdurende edvanthijnenige holocaustprekerij, als een soort beademingstherapie beleefd. Ik heb er maar politiek asiel aangevraagd, hoewel dat inwoners van een lidstaat van de EU niet is toegestaan, te vluchten naar een andere lidstaat. Maar misschien stoten ze Oostenrijk nog wel uit de EU ! Wat een gotspe: in de zomer van 1991 werd Oostenrijk gewaarschuwd door de Europese Unie dat het er geen lid van mocht worden, als het zijn pogingen om Slowenië en Kroatië uit de Joegoslavische Bond los te weken niet zou staken ! Nu vreest Brussel dat Oostenrijk de oostwaartse uitbreiding van de EU wil dwarsbomen. Zolang Nederland nog lid van de EU en de NAVO is, kan wie hier nog oppositie wil bedrijven zich maar het beste toeleggen op de sociaal-economische lotsverbetering van de kansarme oorspronkelijk Nederlandse bevolking en hopen dat daarmee hun eigen cultuurbeleving wordt gelenigd, versoepeld. Van een herbezinning op de beschermwaardigheid van de Europese cultuur of de dagelijkse leefregels van de eigen bevolking hoef je in Nederland van de elite of de academische stand niets te verwachten.

Europese antidemocratische actie maakt terecht veel landen bevreesd

En Europa? Tot welke gevolgen heeft de kruistocht voor het Grooteuropese Rijk geleid ? Deze collectieve roes van morele betweters? Etnische tegenstellingen, zoals in Kosovo, waar de Franse KFOR (What for?)-soldaten meer met de Serven en de Duitse soldaten meer met de Albanezen stroken, of zoals in België tussen Vlamen en Walen, en in Itaië met de strijd om Bolzano tussen Zuidtirolers en Italianen, zijn er door aangewakkerd. In Scandinavië, vooral in Denemarken waar nog over de invoering van de euro-eenheidsmunt moet worden gestemd, groeit het wantrouwen tegen de EU-interventiepolitiek, die zonder enige democratische contrôle zich kan inzetten tegen een klein land. De Duitse bondskanselier Gerhard Schröder heeft het zelfs uitgehaald om Italië met sancties te dreigen als dier regering de nationalisten er niet uitgooide (Gianfranco Fini distantieerde zich van Haider) en de Franse president Jacques Chirac maakte heel Beieren verdacht! De CDU-afgevaardigde in het Europarle-ent, F. Phlüger vindt dat deze houding van 14 EU-lid-staten tegen Oostenrijk de Europese integratie meer schade heeft gedaan dan de antiburocratische kritiek van Haider. Het doordrukken van een zeer nauw bepaalde waardengemeenschap door de Unie is gevaar-lijk en heeft in Amerika destijds tot een bloedige burgeroorlog geleid ! Hoe moet deze boycot op Oostenrijkers overkomen? Onderwijl heeft het Westen wel Rusland met een mil-jarden dollar-injec-tie uit de rode cijfers gehaald; Rusland dat volgens datzelfde Westen de Tsjetsjenen uitzuivert! In Spanje heeft premier Aznar de rassenrellen in Andalusië waarbij mensen omkwamen, niet kunnen tegenhou-den. Als de FPÖ de volgende keer in Oostenrijk de meerder-heid zou winnen, gaat de EU het land dan met prikkeldraad afzetten en gaat ze dan Spanje en het Por-tu-gal van de grootste socialistische blaaskaak premier Antonio Guternes, die namens de EU stelde dat Oostenrijk niet alleen op zijn daden, maar ook op zijn zogenaamd 'foute' affiniteiten en verholen doelstellingen moet worden afgerekend, Portugal waar 350.000 mensen in bidonvilles wonen, en Frankrijk met zijn rassenrellen in Straatsburg- en Lyon, of wellicht het eeuwig oorlogvoerende Israël met Ehud Barak en Shimon Peres, gaat ze die landen als opzieners aanstellen? Haider is afgetreden als partijleider. Is dit het eerste succes van de Europese boycot Er zijn plausibeler redenen aan te voeren. Haider is ontstemd over het yuppie-gedrag van enige van zijn ministers die het zelf opgelegde maximumsalaris van f 9.800,- loslieten en daarmee het imago van 'de partij voor de kleine man' schaden. Hun exuberant optreden loopt de huidige regering voor de voeten. Zijn zus zegt dat de FPÖ, nu de vader het kind heeft losgelaten, kan gaan bewijzen dat het een volwassen partij is. Haider zou de handen vrijhouden om de regering te kunnen bekritiseren. Er was ook kritiek uit Karinthië, dat Haider er als Landeshauptmann te weinig aanwezig was. Maar niet uitgesloten kan worden dat Haider is omgekocht: met kapitaal in ruil voor terugtreding als partijvoorzitter, waardoor de FPÖ gemakkelijker kan worden gemarginali-seerd. Deswege zou het Joods Wereld Congres en het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken geen bezwaar meer hebben tegen zijn toekomstige bekleding van het ambt van bondskanselier. Dit alles is het gevolg van het feit dat de EU zichzelf hoe langer hoe meer gedraagt als vazal van de Verenigde Staten. Daarover is in vorige Heemlandnummers uitvoerig geschreven. De Europese burgers mogen alleen nog de militaire uitgaven voor een eigen Europees leger gaan ophoesten, dat, als het zo uitkomt, zal worden ingezet binnen de Europese Unie en erbuiten, overal waar de 'multi-culturele waardengemeenschap' gevaar loopt; dit heeft Haider duidelijk gemaakt.

drs Alfred Vierling

Geraadpleegde literatuur bij het artikel "Heerlijk, Helder, Haider"

 

Terug naar boven

of naar de inhoudsopgave van dit nummer

of naar de Heemland Hoofdbladzijde


 

Wilt een bijdrage aan dit forum leveren? U kunt Heemland een e-postbericht sturen:

Klik hier

Bladzijde samengesteld op 6 juli 2000