HEEMLAND


'Forum voor nederlandse politiek'




Naar de hoofdbladzijde van Heemland

HEEMLAND NUMMER 15 - 2000


INHOUD
======



Ten geleide

Paarse belastingen

Beschouwingen

Invoering der multicultuur

Nieuwe Amerikaanse wereldorde

Socialisme op het eeuweinde

Uitwringing der autochtonie





Heemland 15 - 2000



januari 2000
De redactie

Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde


Linda Gouderak e.a.


Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde


    BESCHOUWINGEN
    =============


De criminaliteit kost de Nederlandse maatschappij nu, anno 1999, per jaar 20 miljard gulden! Wie dit aan Nederlanders in 1970 verteld had, was destijds voor een volstrekt zwartgallige idioot verklaard, maar de multiculturele, kapitalistische samenleving bestond toen nog niet. Het aantal inwoners was 12,9 miljoen wat algemeen als veel teveel werd beschouwd, nu hebben we er al 15,9 miljoen. Nederland is een der dichtstbevolkte, misdadigste 'samenlevingen' ter wereld geworden. Wilden we in Nederland zo'n toekomst, anno 1970?


Lichtzinnigheid troef bij het landsbestuur

Politiek is de kunst om het land te besturen met vooruitziende blik, lering trekkend uit de geschiedenis. Mogen we stellen dat het degenen die toen aan het roer waren, hieraan volledig ontbroken heeft. De confessionelen van KVP, ARP en CHU, de socialisten van de PvdA, de "vernieuwers" van D66, de liberalen van de VVD, alle grote en middelgrote partijen zijn blind en doof geweest voor elk voorteken en elke waarschuwing. En ergste van al: zij zijn dat tot de dag van vandaag gebleven. Er werden wel enige nieuwe, kleine partijen opgericht die zich verzetten tegen de lichtzinnigheid waarmee met de winning en de baten van het aardgas werd omgesprongen, waarmee de aanzwellende immigratie van rijksgenoten en buitenlanders tegemoet werd getreden, waarmee nieuwe woonoorden als de Bijlmermeer en Zoetermeer uit de grond werden gestampt en met het landschap werd omgesprongen, en waarmee overheidsbezit van algemeen nut verkocht en verkwanseld wordt in naam van liberalisering.


Politieke correctheid van de gevestigde orde

Behalve de zwalkende, americanofiele D66'ers van Van Mierlo hebben de bestaande en zich her groeperende gevestigde partijen van toen er met volle hulp van de media alles aan gedaan om het de politieke nieuwkomers zo moeilijk mogelijk te maken en - als het even kon - te diaboliseren door hen en hun ideeën als kwaadaardig en verwerpelijk voor te stellen. Dat gebeurde vanaf de oprichting met DS '70 van W. Drees jr. en later met de Centrumpartij van F. H. Brookman c.s.. De verkettering is zover doorgevoerd dat niemand zich meer durft te roeren; men weet dat je, voor je het zelf in de gaten hebt, in de goot van de maatschappij belandt, balling bent. De gevestigde orde heeft het voor elkaar gekregen elke opkomende oppositie desgewenst onmiddelijk te kunnen uitschakelen als 'politiek incorrect', de rechterlijke macht zorgt wel voor de 'crimineel' verklaring als de lieden vanwege publiciteit 'hinderlijk' worden. Ter rechter zijde waren Van Rappard's Liberale Staatspartij en de NMP te groepsspecifiek en sectarisch, dus onbelangrijk.
Ter linker zijde heeft de SP van J. Marijnissen zich moeten ontdoen van alles wat zweemde naar nonconformisme en politieke incorrectheid om aan het parlementaire spel mee te mogen doen; de bundeling van CPN, PSP en PPR in GroenLinks had aan de SP, vroeger een partij voor arme blan ken, laten zien hoe zich te conformeren. De SP wordt hoogst ongaarne herinnerd aan haar brochure "Gastarbeid en Kapitaal". Ook in andere landen is de conformering groot; links en rechts gaan samen allerlei regeringsallianties aan die zich als uitvoerders van de wensen van multinationals opstellen. Het heeft geleid tot consumptiemaatschappijen waarin eigenlijk alleen geld en economisch nut tellen. Het politieke spectrum is zo versmald dat er nauwelijks oppositie meer is.


Globalisering, multicultuur en marktwerking als nieuwe sociale geboden

Na het verdwijnen van het bipolaire machtsevenwicht in de wereld van de Sovjet-Unie en de VS, volgde de militaire, technologische en economische wereldhegemonie van de VS. De al 'politiek correcte' sociaal-democraten hebben dan ten behoeve van hun verregaande samenwerking met en steun van het transnationale bedrijfsleven en grootkapitaal (IMF, WTO, OESO en G-8) zeer wezenlijke sociale elementen uit hun programma's verwijderd en hebben zelfs het voortouw genomen met de afbraak van sociale arrangementen en met de liberalisering van publieke nuts voorzieningen, de uitverkoop van staatsdeelnemingen en de bejubeling van onbeperkte vrijhandel. Met hun neoliberale politiek voldoen ze aan de wensen van de kapitalistische orde die de mondiale financiële elite thans aan Europa en de hele wereld kan opleggen wegens gebrek aan invloedrijke machten met een andere sociaal-economische orde en politieke filosofie.


Gevolgen van gebrek aan oppositie

Het openbare debat is met het nauwelijks toelaten van oppositionele geluiden in media en politiek gesmoord. De gevestigde orde heeft de arena van politieke stromingen vergrendeld, politiek is een afgesloten wereldje geworden. Het gevolg is dat de werkelijke noden van de bevolking nergens meer serieus genomen worden als ze al doorklinken. Zwijgen in het openbaar is de ongeschreven etiquette geworden net zoals in het Oostblok ten tijde van het communisme; een uitbarsting van opgekropte volkswoede zoals in Kollum daargelaten. Meteen wordt door het Openbaar Ministerie onderzoek naar 'racistische' misdragingen aangekondigd; repressie passend bij dictatuur. Iedereen houdt maar angstvallig z'n mond, behalve somtijds binnenskamers. Waar het neoliberalisme toe leidt, heeft allengs iedereen kunnen ervaren die niet aan de goede kant van de scheidslijn zit. Door het handjeklap van politiek bestuur met bedrijfsleven wordt geen rekening meer gehouden met de belangen van grote delen van de bevolking. De opkomst bij verkiezingen is voorspelbaar laag geworden omdat we allemaal weten dat het geen zin meer heeft om in deze maatschappij te gaan stemmen behalve voor wie z'n persoonlijke belang ermee gediend ziet.


Vraagstukken die om algemeen debat schreeuwen

De politieke interesse is minimaal geworden, ook onder jongeren. Toch is er natuurlijk heel veel aan de handmlle waartegen een stevig oppositioneel geluid node gemist wordt. Te noemen zijn bijvoorbeeld het ongebreideld volbouwen van Nederland tot een troosteloze, dure stadstaat met her en der wat kunstmatig geschapen 'oer-'natuur, het ongebreideld toelaten van vreemdelingen omdat wetsregels dat nu eenmaal zouden verplichten, het vergroten van werkgelegenheid die drijft op immigratie, bouwdrift, geldleningen en opgeklopte koopzucht, en het door beknotten van uitkering en de arbeidsmarkt opjagen van mensen, die vroeger, toen de werkloosheid nog hoog was, met allerlei regelingen het arbeidsproces moesten verlaten en nadien op hun bekwaamheid inboetten of gewoon de kinderen opvoedden, en het door jaarlijks fors verhogen van de huren de hectische koopwoningmarkt opjagen van mensen, die tot en met meebetaald hebben middels hun huurpen ningen aan de pensioenen, de huursubsidie en de hypotheekrente-aftrek van vele anderen. Van enige noemenswaardige oppositie tegen al dit overheidsbeleid waar tallozen hulpeloos, zelfs radeloos van worden, is geen sprake.


Geen politieke vertegenwoordiging

De benadeelden en de mensen die het er faliekant mee oneens zijn, hebben geen enkele politieke partij die het met kracht voor hen opneemt. Dat velen, vooral ouderen, de onzalige omslag naar een multiculturele, kapitalistische vechtmaatschappij naar Amerikaanse snit in een overbevolkte stad staat niet zien zitten of niet aan kunnen, laat de politiek koud. Indien je van huis uit tot de welgestelden behoort of je in de voorbije jaren daarbij hebt kunnen voegen, kun je jezelf er vanwege je persoonlijke gerief wellicht voor afsluiten. Voor ieder ander die zich niet bijtijds heeft kunnen indekken, moet het toch een hard gelag zijn om de Nederlandse samenleving zo te zien veranderen en zelf zo benadeeld te worden zonder op enig begrip van het politieke bestuur en de sociale elite te hoeven rekenen. Integendeel, premier Kok vindt het best dat er winkels voor de minima komen; de armenzorg van voor de oorlog is terug van weggeweest en een socialist vindt het best want dan hoeft hij structureel niets met de uitkeringen te doen! Waarschijnlijk zal de SP hier wel op in springen; het is de enige partij die nog wel 's aan de bel wil trekken. Alleen munt deze socialistische partij uit door het slechts voor de minima te willen opnemen terwijl ze verder iedereen wil afromen, dol is op nivellering. Mensen met bovenminimale inkomens of een beetje vermogen hebben er weinig te zoeken, het is toch geen echte volkspartij.


De nationale gedachte bij de PvdA en bij andere partijen

In de PvdA zelf is de praktische invloed van mensen die het niet eens zijn met het door deze partij gevoerde beleid tot op heden nul. Deze contestanten zoals Van der Zwan, Tromp en Scheffer mogen schrijven wat ze willen en ze mogen Kok betichten van huichelarij met z'n "derde weg" en "volkskapitalisme", ze blijven er roependen in de woestijn. We mogen gevoeglijk aannemen dat de contestanten het voor een groot deel met ons eens zijn in onze zorgen over de sociale samenhang van de Nederlandse gemeenschap, haar verlies aan identiteit, stabiliteit en onderlinge solidariteit. Ook zullen zij onze zorgen delen over de verarming van een groot deel van de Nederlandse bevolking, evenzo over het neoliberale economische bestel, eenzijdig gebaseerd op "Nederland distributieland", bouwindustrie en huizengekte, en over de aantasting van het landschap in al zijn verscheidenheid. Dit soort idealistische kritiek van verontrusten staat haaks op het gevoerde 'paarse' beleid van de kabinetten Kok, het staat haaks op de vriendjespolitiek en slappe meepraterij van veel politieke ambtsbekleders, die lak hebben aan het volk dat hen gekozen heeft. Vele welgestelden hebben allang gezorgd voor een goed heenkomen naar een leuk tweede huis in het buitenland, van zakenlui tot politici als Van Mierlo.


De blinde vlek van de politiek voor de stille armoede

Bij andere politieke partijen buiten de kleine christelijke partijen hoef je ook niet aan te komen met discussie over voornoemde vraagstukken. Bij de VVD maakt men zich alleen maar druk om de steeds verder om zich heen grijpende toename van criminaliteit in allerlei vormen, vooral als er ook een dreiging uitgaat naar hun eigendom, bezit en welzijn, in hun buurt komt; voor de rest van de problematiek is geen enkele interesse in deze zogenaamde "volkspartij". Het CDA heeft in al die jaren van schijnbare oppositie niets van belang te berde gebracht waaruit enige solidariteit met deze benadeelde groepen uit de Nederlandse samenleving blijkt. Er schijnt een algemene blindheid of desinteresse te zijn voor wat de neoliberale politiek de mensen aandoet: hoezeer deze politiek velen in stille armoede en schulden gedreven heeft met hoge kosten voor gezondheidszorg, onderwijs, water, energie, locale lasten enzovoorts, door extreme hypotheeklasten en huren waardoor mensen noodgedwongen, als het kan met z'n tweeën, hun hele verdere leven moeten gaan bijsjappelen, tot - als het zo doorgaat - straks (vroeg)gepensioneerden toe.


Stille armoede steekt schril af bij verrijking van anderen

Door het kosten-niveau en de woonlasten gaandeweg te baseren op twee modale inkomens per huis houden hebben steeds meer mensen die daar niet (meer) aan kunnen beantwoorden, zich geschikt in een soort stille armoede. Voor hen is het leven twee keer zo duur geworden in tien jaar tijds. Van de neoliberale politiek moeten kinderen nu van jongsaf aan naar de kinderopvang toe en moeten moeders - ongeacht beroepskwalificatie - liefst fulltime gaan werken. De meeste mensen zijn niet gebaat met allerlei inkomens- en vermogensafhankelijke subsidies voor bijzondere groepen, maar juist met afschaffing van al die subsidies voor de 'minima', tegelijk met verlaging van de absurde huren, van de tarieven voor nutsvoorzieningen en van de lokale lasten die alle de laatste jaren stel selmatig verhoogd zijn. Sociale uitkeringen moeten gewoon weer op welvaartsvast nivo gebracht worden, zeker de AOW. Dan hoeven mensen niet om bijzondere bijstand te gaan vragen bij de so ciale dienst waar ze op vernederende wijze hun hele hebben en houden moeten laten doorlichten. En er moeten algemene maatregelen komen om de woonlasten drastisch te verminderen.


Voor een leefbaar Nederland

Nederland moet maatschappelijk en landschappelijk weer een leefbaar land worden, waarin iedereen, behorend tot de Nederlandse volksgemeenschap, zich weer prettig en veilig kan weten, wijs bestuurd door een betrouwbare overheid die zich opstelt als hoeder voor heel het Nederlandse volk, en niet slechts voor de welgestelden, het bedrijfsleven en de laagbetaalden. Een beweging die zich daarvoor inzet in de nieuwe eeuw, zou kunnen rekenen op brede steun.


Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde




    INVOERING DER MULTICULTUUR
    ==========================

    Hoe het zover heeft kunnen komen

De Nederlandse samenleving is multicultureel geworden. Op vele plaatsen zelfs dermate multicultureel, dat het de vraag is of men aldaar nog van een Nederlandse samenleving kan spreken. En of men nu voor- of tegenstander hiervan is, het is onmogelijk om dit feit te negeren.

In dit artikel wil ik niet de nadelen en gevaren van dit soort samenlevingen bespreken, maar wil ik me verdiepen in de vraag hoe het zover heeft kunnen komen. Want ik vermoed dat elke toekomstige historicus die in een verre toekomst een studie over Nederland aan het einde van de 20ste eeuw maakt, moeite zal hebben om de huidige ontwikkelingen te kunnen begrijpen.


Voorheen nooit gewild, nooit onderzocht en nooit gevraagd

Niemand heeft deze ontwikkeling namelijk gewild. Niemand heeft haar ook nagestreefd. Zo'n 25 jaar geleden was er geen enkele partij die een multicultureel Nederland nastreefde in haar program ma. Zo stelde de PvdA in de jaren '70 nog dat "noch de belangen van de vreemdelingen zelf noch die van de Nederlandse samenleving met hun komst zijn gediend." Het was ook de PvdA die voorstelde om een extra heffing op te leggen aan bedrijven voor elke buitenlandse werknemer die zij in dienst hadden. Standpunten, 20 jaar geleden heel normaal, nu waarschijnlijk voldoende voor een strafrechtelijke veroordeling wegens discriminatie. Een totale ommekeer van standpunten. Er is dan ook nooit bewust een beleid gevoerd om Nederland multicultureel te maken. Er is ook nooit een studie geweest welke bevolkingsgroepen Nederland dan wel zouden verrijken door hun komst, en welke niet. Nee, iedereen mocht komen. Er is ook nooit een analyse gemaakt welke bevolkings groepen vreedzaam met elkaar samen leven en welke niet. Nee, Serviërs en Albanezen, Koerden en Turken, iedereen mocht komen. Men verwacht blijkbaar dat immigranten, puur door het passeren van de Nederlandse grens al hun oude gewoonten laten varen en voorbeeldige burgers worden.


Kloof tussen politieke elite en burgerij

Het is dan ook een vreemde ontwikkeling die zich voltrekt. Net als in het sprookje van de keizer zonder kleren, kan iedereen zien dat de multiculturele samenleving geen goede zaak is. In enquêtes waarbij het Nederlandse publiek zich anoniem kan uiten, blijkt ook steevast dat 80 à 90 % van de Nederlandse bevolking tegenstander hiervan is. Toch dringen deze geluiden niet door tot de politieke elite. Blijkbaar is er iets fundamenteels mis in de Nederlandse democratische verhouding en. Hiervoor zijn verscheidene verklaringen aan te dragen.


Verantwoording steeds minder belangrijk voor de politieke elite

Allereerst kan men constateren dat de politiek geen afspiegeling meer vormt van het Nederlandse volk. Om welke partij het ook gaat, misschien met uitzondering van de SP, het kader van de partijen wordt gevormd door een elite van hoog opgeleide, goed verdienende tweeverdieners, lid van dezelfde sociale klasse. Men begrijpt elkaar, heeft dezelfde levenswijze, hetzelfde onderlig gende normenpatroon, ontmoet elkaar bij dezelfde gelegenheden, woont bij elkaar in de buurt. En daarmee is te verklaren dat vertegenwoordigers van hele verschillende partijen als VVD, PvdA of GroenLinks vaak beter met elkaar omgaan, dan met (delen van) hun eigen achterban. Daarmee is de natuurlijke binding met een groot gedeelte van Nederlandse volk verloren. Het geluid van de gewone man wordt niet meer gehoord. En zeker nu er geen stemplicht meer is, heeft men een groot gedeelte van de gewone Nederlanders electoraal afgeschreven. K. Lunshof in de millenniumuitgave van de Telegraaf omschrijft het zo: "Inmiddels is net als in de vorige eeuw de politiek in handen van een vrij kleine, homogene elite. De burgers laten de politiek voor wat het is.."


Subsidies vervangen belangen der gewone leden

Dit wordt nog versterkt door het feit dat de politieke partijen zichzelf subsidiëren met overheidsgeld en dus ook niet meer naar leden en sympatiserende burgers toe hoeven voor een financiële bijdrage. En bij een grote partij als de PvdA hoeft ook nauwelijks meer politieke verantwoording over het gevoerde beleid naar de leden toe afgelegd te worden. Het tegengestelde gebeurt: deze mogen zich laten 'voorlichten' in op te richten 'kenniscentra' van de partij. Teruglopende ledenaantallen en daarmee teruglopende inkomsten zijn telkens gecompenseerd door de subsidies aan de politieke parijen te verhogen. De VVD wil zelfs gesponsord worden op z'n Amerikaans door het bedrijfsle ven en wil hiervoor de wetsregels laten wijzigen. En PvdA-minister Peper wil graag een districten stelsel, zogenaamd om de band kiezer gekozene te herstellen. De nog lagere opkomstcijfers bij zulke stelsels duiden daar niet op, maar je bent dan wel fijn van opkomende nieuwe bewegingen af en van vervelende kleine partijen (in Frankrijk verdween het Front National erdoor uit het parlement). Politiek-andersdenkenden staan ermee goeddeels buiten spel.


Elitaire eensgezindheid ondermeer uit vrees voor uitstoting uit eigen milieu

Wat eveneens een vaststaand gegeven is, is het gebrek aan discussie over de immigratie en de eensgezindheid bij de elite over dit onderwerp. Het is niet zo, dat een minderheid deze discussie gewonnen heeft; nee, deze discussie over immigratie is nooit gevoerd. Vreemd, want het betreft één van de meest ingrijpende gebeurtenissen in onze moderne geschiedenis.

Eén van de verklaringen voor deze ongehoorde eensgezindheid moet men zoeken in de persoonlijke belangensfeer. En dan moet men niet denken aan "ouderwetse" belangen als geld of macht of zoiets. Alsof men in achterkamertjes van alles zit te bedisselen. Nee, het ligt veel eenvoudiger. Men moet denken aan meer alledaagse zaken als vriendenkring, sociale contacten en dergelijke. Laatst maakte ik daar nog een markant voorbeeld van mee. Ik sprak met een lid van een Amsterdamse (uiteraard linkse) actiegroep en ik sprak hem aan op het wangedrag van de allochtone Amsterdamse jeugd. Zijn antwoord was onthutsend. Hij was het in feite met me eens, maar zou dat nooit naar buiten brengen. Als hij dat zou doen, zo verzekerde hij me, zou hij er helemaal uit liggen. Zelfs de geringste twijfel aan zijn anti-racistische houding zou hem tot een volledige sociale outcast maken. Mijns inziens is dat een vaak onderschatte, maar wel heel belangrijke verklaring voor de (schijnbare) eensgezindheid over de multiculturele samenleving.


Sterke conformering door coöptatie van beroepselites

Een andere verklaring voor deze zaak, sterk verwant aan de vorige, is dat in veel beroepen een soort van coöptatiesysteem heerst. De zittende leden van een beroepsgroep kiezen de nieuwe leden uit. Een ideaal instrument om afwijkende geluiden buiten de deur te houden. En dit komt juist voor bij beroepen die grote invloed hebben op de discussie rondom de multiculturele samenleving. Nieuwe rechters worden geballoteerd door zittende rechters. Bekend is dat het bij de rechterlijke macht wemelt van aanhangers van D66. Selectie voor goede posities binnen overheid en bedrijfs leven geschiedt eigenlijk al via de studentencorpora door opneming in netwerken van 'old boy friends'. Denk bij recrutering vanuit de eigen stand ook aan de Rotary club, de Lions club en de Vrijmetselaarsloges.
Geruggesteund door een redactiestatuut dat hun 'onafhankelijkheid' garandeert, kiezen zittende journalisten nieuwe collega's uit. Dit blijkt bijvoorbeeld bij een opinieonderzoek onder journalisten: 80 % stemt links! Bij allerlei gesubsidieerde instellingen werkt het eender. Echt een ideaal middel om afwijkende meningen buiten de deur te houden. Een middel dat stellig conformisme in de hand werkt en elke correctie van buitenaf uitsluit.


De macht van de media, soms even doorbroken

Een derde opvallend punt is de allesoverheersende rol van de media. In dit informatietijdperk hebben zij een macht die moeilijk onderschat kan worden. Zij zijn het die mensen en bedrijven kunnen maken en breken. En in de confrontatie met andere krachten in de samenleving, zoals soms zelfs met multinationals, blijken de media vaak de machtigste te zijn. Een goed voorbeeld is de Brent Spar affaire, het boorplatform dat Shell wilde laten afzinken. Een door de media onder steunde campagne van Greenpeace bracht Shell binnen de kortste keren op de knieën. En dat terwijl Greenpeace, zoals zij later zelf toegaf, het volledig bij het verkeerde eind had.
En de multiculturele beweging is verzekerd van een goede, haar altijd welgezinde pers. Zo weten haar woordvoerders elk tegengeluid onder het tapijt te vegen; zo hoeven zij ook de discussie niet aan te gaan. Ze kunnen volstaan met de tegenstanders zwart te maken wat alleen kan bij gebrek aan een werkelijk pluriforme pers.


De morele zelfingenomenheid bij progressieve christenen

Een vierde punt dat ik wil aanstippen, is het feit dat de pro-immigratiebeweging zichzelf ethisch zo superieur vindt. Dit vindt men met name in kerkelijke kringen. Gebruikmakend van oude teksten uit de Bijbel die het over "de vreemdeling in uw land" heeft, heeft men een sfeertje weten te scheppen waarin elk tegengeluid bij voorbaat verdacht of zelfs racistisch is. Pas als men vóór immigratie is, is men een "ware christen". Met die maatstaf vinden ze dat ze andere Nederlanders mogen verdelen in 'goed' of 'fout'. Zonder er zelf erg in te hebben, sluiten de progressieve christenen zich daarbij aan in een kerkelijke traditie van onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden. Het wrange is dat deze progressieve christenen in de jaren '60 en '70 zo te hoop liepen tegen elk kerkelijk gezag; nu ontpoppen juist zij zich gebruikmakend van datzelfde gezag als onverdraagzamer dan degenen die ze eerste bestreden.


Segregatie en territoriale apartheid van de welgestelden

Een vijfde en laatste punt waardoor het zover heeft kunnen komen, is mijns inziens gelegen in de toenemende segregatie in Nederland. Hoogopgeleide mensen trekken weg uit de stad en gaan wo nen in lelieblanke ruimopgezette voorsteden en villadorpen, de gewone Nederlander achterlatend in de multiculturele ellende van de grote stad en zijn troosteloze uitbreidingen van flats, stapelbouw en (doorkijk-) eengezinswoningen.
Een voorbeeld hiervan is Paul Rosenmöller, fractievoorzitter van GroenLinks in de tweede kamer. Woonde hij eerst in het hartje van Rotterdam, bij het Heemraadsplein, enige tijd geleden is hij verhuisd naar één van de meest blanke plaatsjes in Nederland, Driebergen. Het zou me niets verbazen als hij kinderen in de schoolgaande leeftijd heeft, en niet wil dat deze op zwarte scholen terecht komen. Zelf gevrijwaard van allochtonen in zijn directe omgeving, is het bijzonder gemakkelijk om tolerant te zijn tegenover vreemdelingen. En dat is ook wat gebeurt. Uit onderzoeken blijkt dat overtuigde voorstanders pro immigratie veel meer te vinden zijn onder hoog- dan onder laagopgeleiden. Femke Halsema noemt zelf haar "groenlinkse achterban redelijk gefortuneerd". Dat geeft tevens de hypocrisie aan van de pro- immigratiebeweging; Paul Rosenmöller, mw Halsema, de Graaf, Dittrich, Dijkstal, Melkert en Middel ervaren, als welgestelden levend in de segregatie, geen persoonlijke maatschappelijke pijn.


Het volksverzet toch niet helemaal gesmoord

Al met al kunnen we concluderen dat de pro-multiculturele krachten zeer sterk zijn. Toch hebben zij de gewone Nederlanders niet kunnen overtuigen. Keer op keer blijkt weer dat de mensen door de eenzijdige informatie heen prikken en in overgrote meerderheid hun twijfels houden. Kollum, Vught en Elst; steeds is er weer verzet. En in landen waar de repressie minder sterk is, zoals in Oostenrijk en België komt de nationalistische tegenbeweging goed op gang. Misschien moeten we ons daar aan vast houden, want voorlopig gaat de immigratie nog onverkort door, dit tot grote schade voor het Nederlandse land en volk.


Eduard den Hollander

Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde




    NIEUWE AMERIKAANSE WERELDORDE
    =============================


    Nationale staat versus de nieuwe wereldorde

De globalisering van de marktwerking heeft kritiek geoogst. De Organisatie voor Europese Samenwerking en Ontwikkeling heeft al in 1997 ertegen gewaarschuwd in marktwerking een wondermiddel te zien (1). Michael Lind schreef al in 1995 over het gevaar, dat de Amerikaanse Democratische Partij zich vastbijt in de multiculturele ideologie zonder nationaal saamhorigheidsbesef. Hij bepleitte beperking van de immigratie, omdat die de plaatselijke onderklasse kansloos maakt en de middenklasse zijn verbeteringsperspectief ontneemt; hij bepleitte optreden tegen internationale speculatie in valuta's, die nationaal sociaal beleid onmogelijk maakt en importheffin gen, want vrijhandel bevoorrecht de bovenklasse (2). Prof Arie van der Zwan komt dan ook tot zijn conclusie: "Verlicht nationalisme als werkelijke uitdaging voor Paars". Hij bedoelt met 'verlicht', dat hier niet moet worden gedacht aan ‘etnisch nationalisme', maar aan "een zekere nationale trots om een gemeenschappelijk project tot stand te brengen en eraan een bijdrage te leveren' (3); (overigens onderschat hij de waarde van nieuw-rechts gedachtengoed (13)).
Als goed voorbeeld van zo'n nationale inspanning kon men zien hoe eendrachtig de Franse ‘citoyens' uit alle landstreken en denkrichtingen spontaan met schep en emmer de zwarte olievloed die de heilige Franse grond bezoedelt, te lijf gingen. Het samenhokken van links met rechts (cohabitation) in de regering balde samen tot een gezamenlijk ‘aanvallûh'. Hierbij verbleekt wat etnisch regionalisme of internationale klassenstrijd te bieden heeft. Nieuw-rechtse Voorposters zouden slechts Bretons en Vendéeërs mobiliseren, de groene milieu-minister Dominique Voynet verdomde het uit Réunion terug te komen, waaruit volgens Le Figaro maar weer blijkt, hoe een militant antiracisme slechts de omgekeerde spiegeling is van klassiek racisme: Het concept van de Global Village (wereld als een dorp) stelt westerse elites in staat zich te goeder trouw niets aan te trekken van het lot van de bevolking van hun eigen land.


Financiële economie niet in verhouding tot werkelijke economie

Hoezeer een nationaal saamhorigheidsconcept noodzakelijk blijft, moge blijken uit de enorme krachten waaraan het tegenstand moet bieden: het marktdenken duldt geen enkele inmenging in economische beslissingen en wil alle maatschappelijke, politieke en staatkundige verbanden beteugelen. Van de dagelijkse valutahandel ad US $ 1500 miljard is 90 % puur financieel product (dus geen betalingen voor productie van goederen en levering van diensten). Drieduizend inter nationale fondsen van institutionele beleggers beheren DM 1200 miljard, meer dan de helft van aan de Amerikaanse beurs genoteerd kapitaal. De gezamenlijke beurswaarde van daar verhandelde aandelen is sedert 1980 tussen 1000 en 1500 % gestegen, terwijl de economische groei van de traditionele industriestaten daarvan maar de helft bedroeg. Niemand minder dan Edzard Reuter, tot 1995 bestuursvoorzitter van Daimler-Benz, waarschuwt hier voor onbeteugeld egoïsme en bepleit internationaalrechtelijke beperkingen aan korte termijn-speculatie met aandelen (4). Wie anders dan de nationale staat zou dat dan moeten doen ? Van de Amerikanen is 46 % tegen globalisering omdat die Amerikaanse werknemers schaadt. De topconferentie te Seattle van de Wereld Handels Organisatie (WTO) liet een Amerikaanse regering zien, die hun staal en landbouw beschermde, milieu- en mensenrechten-argumenten als 'non-tariff barrieres' opwierp, en ronduit anti-Chinese sentimenten uitte, maar zich verder toonde als voorvechter van de globalisering, lees: onderwerping aan Wall Street.


Europese Unie als Amerikaans protectoraat

De Europese Unie verwordt hoe langer hoe meer tot een Amerikaans protectoraat; het zal langs confederale weg nooit een politieke actor op het wereldtoneel worden. De Frans-Duitse balans (Duitse hereniging in ruil voor DM wordt Euro) was eerst doorgeslagen naar Duitsland, maar de Duitse 'oostpolitiek' is door de NAVO-aanval op de Balkan afgeslagen, een eigenstandig militair Europees beleid is hierdoor geaborteerd, wel is er nog een plan om ‘ploegscharen in wapens' om te smelten, dat wil zeggen om de 45 miljard Euro aan Europese landbouwsteun aan te wenden voor de defensieindustrie. De Amerikaanse militaire acties op de Balkan, onze achtertuin, en mogelijk verder oostwaarts kunnen de Euro gevoeglijk zwak houden ten opzichte van de dollar. Europa moet immers puin ruimen (US $ 100 miljard aan oorlogsschade), terwijl het Amerikaanse militair- industriële complex door de Balkanoorlog aardig uit de rode cijfers is gekomen. Volgens Jan Oberg, directeur van de Zweedse stichting voor vrede en toekomstonderzoek hebben de bombar dementen op Servië US $ 40 miljard gekost aan militair materiaal. Het Amerikaans congres heeft nog even US $ 112 miljard aan het defensiebudget toegevoegd en afgelopen jaar aan Clinton nog eens US $ 6 miljard meer ruimte voor zijn militaire operaties toegestopt. De Europese Commissie is uiterst verzwakt, en de uitbreiding van 12 naar 20 lidstaten zal het Europese project danig uithollen. Een dergelijke uitbreiding is onverenigbaar met een sociale welvaartsstaat, het wordt een soort chassis, waarop ieder land zo zijn eigen carrosserie kan bouwen: De Fransen een 'essentialistische' (behoud van eigen leefstijl, eigen politieke normen), de Engelsen een 'functionalistische' (Europe à la carte) (5) en Duitsland ??, het land dat Europa's kern moet vormen, juist dat land heeft de Euro doen kelderen ten opzichte van de US $, beweerdelijk door de inflatoire effecten van de regeringssteun aan het bouwbedrijf Holzmann. Maar het ligt eerder voor de hand om de sterke waardevermindering van de Euro in verband te brengen met de gigantische last om voormalig Oost-Duitsland op de been te helpen, en de enorme immigratie en de recentelijke herstelkosten van de Balkan.


Amerikaanse geopolitieke oliebelangen

In de woorden van USA-veiligheidsadviseur Brzezinsky: De Europese Unie moet een Amerikaans protectoraat worden. Maar niet alleen Europa, nee de pax americana moet zich uitstrekken over de Oeral heen totaan Sinkiang (Xinjiang), het moslimgebied Oost Turkestan in het westen van China (6). Er is immers een grote olieplas annex gasbel gevonden rond de Kaspische Zee: 200 miljard barrels; Kazakstan, Turkmenistan en Azerbeidjan hebben alleen samen al evenveel olie en gas als het Midden-Oosten. In 1992 zei Caspar Weinberger, USA-minister van defensie al, dat als Rusland dit gebied weet te beheersen dit geopolitiek meer dan opweegt tegen de integratie van Oost- europese voormalige vazalstaten in de Europese Unie. Aan de andere kant van de plas dringt China zich op, dat in 2010 40% van zijn energiebehoefte moet importeren! Wie over deze Amerikaanse ‘Caspian Energy Basin Policy' en de ‘Silk Road Strategy Act' van 1997 leest, begrijpt opeens wat de werkelijke bedoeling van de Amerikaanse interventie op de Balkan is: De olie en gasvelden uit Russische handen ontfutselen, Europa vervreemden van Rusland door de moslimkaart te spelen (7), bijvoorbeeld: door druk uit te oefenen om NAVO-lid Turkije lid van de Europese Unie te maken, de Duitse oostpolitiek te stoppen, een Amerikaanse uitvalsbasis op de Balkan te maken om Midden- Azië te kunnen destabiliseren zoals door de Tsjetsjenen tegen de Russen op te zetten (8).
Die Kaspische olieplas moet dan worden leeggezogen. Je kunt pijpleidingen leggen door Iran of Rusland, maar dat wil de VS niet. Door Turkije kan, maar Ankara wil geen Franse olieramp toestanden in de Bosporus en eist een dure leiding naar zijn zuidkust. Tijdens de bommen op Servië is besloten om een pijpleiding aan te leggen door de Zwarte Zee naar Constanza in Roemenië, waar Clinton al een olieraffinaderij opende. Vandaar gaat de olieleiding-corridor over de Donau en de Rijn naar Rotterdam. Maar ja, er lag nog een belangrijk industrieland met een Wall Street vijandig economisch systeem tussen, dat zich verzette tegen de Europese Unie: Servië. Dat werd dus maar even kapot gebombardeerd.Zo'n groot Nederlands belang was er nu ook weer niet gemoeid met de Kosovo-oorlog, want de Amerikanen hebben een alternatief plan: een pijpleiding door Kosovo naar de Adriatische Zee! Mispoes... Rotterdam. Nederland alleen al heeft dus z'n 800 bommen en raketten op de Servische bevolking gedropt. Totaal zijn er volgens Tsjernomyrdin 2500 doden en 5500 zwaargewonden gevallen vanwie volgens UNICEF 30 % kinderen ! Het leidde ook tot de grootste miljeuramp die veroorzaakt is na WO II. Dit alles, terwijl het niet eens in Nederlands voordeel is Kosovo onder de pax americana te brengen !!


Nog andere kwalijke gevolgen van Amerikaans imperialisme

De Amerikaanse politiek heeft meer vreselijke gevolgen. Zozeer is Europa van Rusland vervreemd dat de Russische Veilgheidsraad op 30 april 1999, metwie we in het 'Paris Charter for a New Europe' van 1990 nog streefden naar één Europese vredesruimte, thans heeft besloten om alle tactische en strategische nucleaire centrales te moderniseren en om raketten te ontwikkelen die overal ter wereld kunnen inslaan. Rond 150.000 raketten die Europa kunnen aanvallen, worden gereed gehouden. Het IMF verlamde Servië en het land is nu dus door de NAVO verpulverd.
India, Rusland en China, samen met Brazilië en Argentinië en misschien Japan zijn druk doende zich te weer te stellen tegen deze Amerikaanse cowboy-politiek, volgens Sir Dixit, oud-minister van Buitenlandse Zaken van India (9). India en China willen dus wel geleidelijk hun deel halen uit de wereldhandel, maar dat betekent niet dat deze reuzen zich zomaar uitleveren aan Wall Street, zoals Europa doet. Edward Luttwak, de beroemde Amerikaanse vrije markt-econoom, heeft onlangs Europa ervoor gewaarschuwd dat, als het het Amerikaanse turbokapitalisme omarmt, het danook de strenge Amerikaanse antikartel-wetgeving en het systeem van de Amerikaanse advocatuur moet invoeren (10). Dat doet Europa echter niet.
Rusland beschikt trouwens nog over zo'n US $ 140.000 miljard aan grondstoffen, dus de tijdelijke financiële crisis van het Rusland betekent niet dat het geen grootmacht meer zou zijn. Trouwens Duitsland 1933 was ook geen economische grootmacht, maar bleek wel een gevaarlijke buur te kunnen worden. Europa opgelet!: Uw belang is niet hetzelfde als het Amerikaanse belang!!

Het is misschien even goed om stil te staan met wat voor methoden 'gidsland Nederland', hoeder van volkenrecht, zich heeft ingelaten. Met vertrapping van het Handvest van de Verenigde Naties, de Declaraties nopens de burgelijke, politieke, culturele en sociaal-economische rechten, het Verdrag van Europa, het NAVO-verdrag, het Parijse Charter en de algemeen volkenrechtelijke imperatieven zoals het zoeken naar vreedzame beslechting van geschillen, heeft Nederland dus deelgenomen aan afschuwelijke bombardementen. Volgens de Spaanse F-8-piloot Alfonso de la Hoz, die eraan deelnam, hebben de Amerikanen nieuwe wapens en gifgassen uitgeprobeerd, opper vlakte-mijnen per parachute gedropt, uranium- en napalmbommen ingezet, en chemische sterilisatiebommen gebruikt (11). De Engelsen hebben de BL 755, een smijtbom gebruikt, die zich na explosie in dozijnen fragmenten splitst en zo over een groot gebied velen doodt en verwondt. Ethyleen-dichloride heeft de visstand van de Donau geheel uitgeroeid. Inmiddels is door de westerse pers wel achterhaald, dat de OSCE-Kosovo-Verificatiecommissie geheel door de NAVO is misbruikt en o.a. de aanleiding voor de NAVO-bombardementen, het zgn. Racak-incident, geheel en al was opgezet door CIA-agent en OSCE-leider William Walker – die uit een lange infliltratieoorlogservaring in Midden-Amerika tegen de Sandinisten kon putten (12). Duitsland, Italie en Oostenrijk wilden hem ontslaan. De Nederlandse pers (Volkskrant, Vrij Nederland) blijft generaal Clark van de NAVO napraten. Interessant is voorts te melden, dat het zgn Internationaal Strafrecht Tribunaal voor ex-Joegoslavië grotendeels gefinancierd wordt door de VS, het ‘Open Society Institute' van superspeculant George Soros, de Rockefeller Foundation en enige multinationale ondernemingen.
Rechter McDonald refereerde aan de VS-minister voor Buitenlandse Zaken mw Albright als ‘mother of the tribunal', niet eens de moeite nemend om een objectieve indruk te maken. Prosecu tor (Officier van Justitie) Louise Arbour liet Clinton twee dagen eerder dan de wereld weten, dat ze Milosevic ging vervolgen. Ze zit nu als beloning voor het leven in de Hoge Raad van Canada. Haar opvolger heeft overigens wel gezegd naar NAVO-oorlogsmisdaden te willen kijken zoals het opzettelijk bombarderen van burgers op de brug bij Varvarin.


Nederlands rol in de internationale rechtshandhaving

Er is misschien nog hoop voor de behandeling van de klacht tegen minister-president W. Kok, minister van B.Z. van Aartsen en minister van defensie de Grave, welke ik bij het tribunaal heb ingediend wegens hun aandeel in de NAVO-oorlogsmisdaden. Door deze onbesuisde oorlog lijden thans 34 miljoen Europeanen honger volgens de FAO, waarvan driekwart in ex-Joegoslavië. Iemand moet toch zijn bek opendoen tegen zoveel onrecht. Al was het maar om de naam van Den Haag als ‘hoofdstad van het internationale recht' te zuiveren. Begin januari heeft trouwens Servië zijn repliek ingediend tegen de NAVO-staten bij het Internationaal Gerechtshof in het Vredespaleis in Den Haag. Daar zit hij dan als rechter, prof Kooymans, oud-minister van Buitenlandse Zaken, die in weerwil van adviezen door de militaire adviseurs van de Verenigde Naties, van landen met een enorm grote militaire ervaring zoals Engeland, Frankrijk en Duitsland, toch ‘onze jongens' met een witgeschil derde tank waarvan het kanon was afgehaald (te bezichtigen in het militair museum te Overloon) met waterpistooltjes afstuurde op de vijfde Balkan-oorlog... 'to deter by presence': om af te schrikken door hun aanwezigheid alleen al; het idee ! We weten nu waartoe die getuigenispolitiek voert: tot massamoord. Waar haal je het idiote idee vandaan om de Balkan een multiculturele samenleving te willen opdringen?, uit Amerika!
Met zo'n irrealistische getuigenispolitiek kan ook Nederland zelf door verblinde multicultuur-dwepers, als de Rotterdamse hoogleraren Justus Veenman, Godfried Engbersen en Anton Zijderveld (12), verworden tot brandhaard van strijd tussen christenen en moslims, zoals altijd en overal in de wereld oplaait. Ik heb tenminste zelf ervaren dat je als Nederlander niet tussen leerstellige rurale moslims kunt leven. Dus mijn Europa kan niet een multicultureel Amerikaans protectoraat zijn. Mijn Europa zal zijn filosofen, zijn kentheorieën, zijn staatkunde, zijn talen, zijn muzen der schone kunsten, zijn idealen niet mogen verraden en in de doofpot stoppen van de politieke correctheid die de gelijkwaardigheid der culturen predikt. Waarom moest ik mijn hele leven de holocaust herdenken, als nu mijn overheid zelf bommen gooit. Mient Jan Faber, de IKV-vredesactivist stond er nog bij te applaudiseren. Honderd jaar na Nietzsche, alsof er geen existentionalisme, taalfilosofie, kentheorie of ook maar enige geestelijke ontwikkeling is geweest, vertoont de Nederlandse televisie onbekritiseerd de heilige moslimoorlog, de jihad. Mijn overheid en de Nederlandse intelligentsia lieten onze steden merendeels onder de voet lopen door niet-westerse primitievelingen, steil in de leer.
Premier Kok voorspelt dat "Nederland ook in de volgende eeuw blijft bestaan", "want mensen hebben behoefte aan geborgenheid in de geinternationaliseerde harde wereld van het kapitaal". O ja, welke geborgenheid, tweemaal ben ik al uit mijn eigen stad verjaagd door de primitieve hordes die Kok en de zijnen met miljoenen hebben binnengelaten. Wie zich verzette, liep een officieus of officieel beroepsverbod op, zoals ondergetekende en de stichter van de Centrumpartij en de redacteur van dit blad. Discussies over minderhedenbeleid?, taboe. Discussie over Nederlands rol in de Balkan-oorlog?; taboe.


Mijn weerzin tegen Nederlandse kleingeestigheid

In Parijs zat ik op 25 october twee fora van de ‘Dialogue' Conferentie over de NAVO-aanvallen voor en werd bejubeld door marxisten wegens mijn klacht tegen de Nederlandse regering. Toen ik zei, dat ik geen applaus wilde, maar wel een stevige discussie over de problemen met de islam, werd terstond een nationale discussiegroep georganiseerd.
Maar in Nederland gebeurt alles vijftig jaar later. Is er dan geen lichtpuntje? Jawel, er is H.J. Schoo, die als hoofdredacteur van Elsevier zijn laatste artikel wijdde aan de mislukking van Nederland als immigratieland. Hij wordt adjunct-directeur bij de Volkskrant, nou daar valt wat te bekeren ! Wel zijn er eenmotorige muggen, notoire Einzelgänger: Herman Vuijsje, Pim Fortuyn, Paul Scheffer, Heldring, Gerbrands (voorzitter van de 'Club van 10 miljoen'), Willem Oltmans, de jurist Schuller, de econoom Lakeman, de arabist Brugman; maar geen van allen is nog bereid om althans een forum te creëren, een denktank, een publiek dispuut, om de zo broodnodige openheid los te breken over de beschermwaardigheid van de Europese post-nietzscheaanse cultuur.


Oproep om samen op te trekken tegen de multiculturele politieke verdwazing

Ik geef toe, het gereedschapstrommeltje van de heer Stalin was ook niet geëigend om de reli-waan uit te bannen. Ik geef toe, dat het wetenschappelijk positivisme wellicht zijn einde nadert (14). Maar pal wil ik blijven staan voor een cultureel klimaat, waarin de vraag naar het waarom en hoe op de troon zit, en niet het antwoord van het elitaire gelijk. Een cultuur die de opbouw van grote rijken, Romeins of Amerikaans, beschouwd als een gepasseerd station; een cultuur die van eerlijke verdeling wil weten in plaats van imperialistische oorlogsvoering; een cultuur die in dialoog en interactie zoekende is in plaats van een verzuiling van statische, rurale, uitheemse cultuurtjes als een soort rariteitenkabinet waarmee je leuk proefjes kunt doen op je eigen bevolking, een soort culturele vivisectie, sociale etnocide of sociocide (ofwel 'moord' op de autochtone Nederlandse samenleving) (15, 16, 17). Het is laat, misschien nog niet te laat.
Laten wij die weten hoe fataal de onderwerping is aan de Amerikaanse multiculturalisering en de islamisering van Europa, en die weten hoe de vervreemding van onze slavische oosterburen op ons zal uitwerken, laten wij ons organiseren om samen een beroep te doen op intelligentsia en partijen, maatschappelijke instellingen en kunstenaars om ons te redden van de politieke correctheid. Ik wil niet langer toezien hoe onze binnensteden achteruit de middeleeuwen in denderen. Ik wil niet langer aanzien hoe velen vervlakken in hedonisme, materialisme, yuppiedom. Ik wil niet langer vervreemd worden van mijn slavische europese buren. We kunnen de toekomst van Nederland niet uit handen geven aan de Frits van der Poel's, aan de ontaarde pers, aan iedereen die weigert de noden van de bevolking van ons eigen land prioriteit te verlenen. We kunnen ons leefklimaat niet overlaten aan het Sociaal-Cultureel Planbureau, dat jubelend meedeelt dat 50 % van de autochtone jongeren allochtone vrienden heeft. We willen gewoon weten hoelang de orthodoxe islam, de rurale, tribale cultuur van sommige groepen immigranten wordt toegestaan hier uit te botten, hoeveel erewraak nog moet worden gepleegd, voordat spraakmakend Nederland beseft dat ze Nederland laat overrompelen door achterlijkheid, bekrompenheid en krampachtigheid.


De ernstigste en eerste waarschuwingen kwamen van de politiek verguisden

Daartegen hebben wíj, nationaalgezinden (en zeker níet Bolkestein) het eerst indringend gewaar schuwd (zie o.a. 18, 19, 20). Noch Kok noch de kroonprins hebben bij de millenniumwisseling blijk gegeven van enige toekomstvisie op Nederland. Er bestaat geen enkel centraal moreel gezag, er is wel lipbeleden tolerantie, maar geen debat over hoe wij met andere culturen moeten omgaan. Pers en intelligentsia schitteren door afwezigheid. Nederland verwordt zodoende tot een parkeer strook voor supermarkten, een museumcollectie van migrantencultuurtjes, een kaleidoscoop van primitieve ontwikkelingsfasen, een land waarin alleen blinden en doven floreren, ver weg van nationale visie en reflectie. Hallo, is er nog iemand die dit land wil ontwikkelen, wil behoeden voor archaïsche cultuurbotsingen? Is er nog vormgeving mogelijk aan een wederkerig communicatieve samenleving Nederland, of zijn we alweer verzuild, versteend, verkerkerd, verketterd, versecterd? Ik weiger langer wegens mijn voortijdige kritiek op het immigratiebeleid als extremist te worden gemarginaliseerd door een overheid die zichzelf schuldig maakt aan oorlogsmisdaden!! Het is de hoogste tijd om assertief het Europees filosofisch, staatkundig en sociaal-economisch gedachtengoed uit te dragen, als evenzovele kenmerken van onze identiteit.
Wie doet mee aan (voorbereidingen van) een forumdiscussie over de toekomst in en van Nederland, en zijn plaats en taak in een Europa als zelfstandige wereldmacht? Rusland zou als bondgenoot tegemoet getreden moeten worden; ontmantelde niet oud-president Gorbatsjov met zijn regering zelf het communistische sovjet-systeem ter wille van machtsspreiding en openheid? President Poetin heeft zich in zijn inaugurele rede nu reeds uitgesproken vóór samenwerking op voet van gelijkwaar digheid met de Europese Unie en tégen een unipolaire machtsaanspraak, die historisch altijd op een fiasco uitliep. Deze handreiking aangrijpen, daarin ligt de volkenrechtelijke taak van Nederland dat zijn identiteit beter kan behouden door goede relaties te entameren met Rusland, dat thans in democratische en marktorganisatorische oriëntatie niet wezenlijk verschilt van de Europese Unie en dat vooral ook eeuwenlang zijn cultuur met succes heeft verdedigd. We moeten onder de hegemo nie van Amerika uit, dat zich gedraagt als alleenheersende wereldmacht en ons graag verzwakt ziet door een nimmer aflatende overwoekering door aan onze Europese cultuur vijandig gezinde immigraties en onbeperkte economische globalisering.

drs Alfred Vierling


Aangehaalde en geraadpleegde literatuur:

Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde


Ruud Diesveld

Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde


UITWRINGING DER AUTOCHTONIE
===========================

De stille armoede van middengroepen


De woonlasten houden veel Nederlanders meer en meer in de tang door de opgeschroefde huren en omhooggejaagde koopprijzen, zodat ze aan vrij besteedbaar inkomen bar weinig overhouden. Vooral mensen met middeninkomens maar ook uit lagere en hogere inkomensgroepen die niet tegen een redelijke prijs in minder dure tijden een woning hebben gekocht of die zijn blijven huren, leven thans in 'stille armoede'.


Massaimmigratie en neoliberaal kapitalisme
Het neoliberale overheidsbeleid is tot stand gekomen vanwege de wensen van de gevestigde politiek om dit land open te willen houden voor massale binnenkomst van jaarlijks rond honderdentwintig duizend immigranten en om economisch snelle aansluiting te zoeken bij het anglo-amerikaanse kapitalistische stelsel. Mede door dit beleid zijn de honderduizenden immigranten en de Neder landse nieuwkomers op de arbeidsmarkt, jongeren en vrouwen, van werkgelegenheid kunnen voorzien onder internationaal gunstige economische omstandigheden. Van 1 januari 1990 tot 1 januari 2000 is het inwonertal van Nederland met 1 miljoen mensen gegroeid vanwie de meesten niet-westers allochtoon, van 14,9 miljoen tot 15,9 miljoen.


Verdrijving van huurders vanwege huisvesting van immigranten

De neoliberale politiek, reeds voorbereid onder de kabinetten Lubbers, vroeg wel om langdurige loonmatiging; de lonen moesten laag gehouden worden om het economisch herstel door winsten van het bedrijfsleven te vergemakkelijken en een inflatoire loon-prijs-spiraal te voorkomen. Tegelijk werden echter de huren stelselmatig verhoogd in naam van 'doorstroming' om vooral de immigran ten met behulp van het verlenen van huursubsidie van goedkope huisvesting te voorzien in door anderen verlaten woningen. Vanwege het wettelijk verplichtende karakter van de huurverhogingen is de doorstroming nauwelijks een vrijwilige aangelegenheid geweest maar komt neer op een min of meer afgedwongen verhuizing om wille van de door de politiek toegelaten onbelemmerde massa- immigratie. Men kan met recht spreken van een etnische verdrijving van de eigen Nederlandse bevolking uit de oude wijken in de grote steden naar elders.

Woonprijsspiraal in plaats van loonprijsspiraal

Verhuizende huurders werden naar duurdere huurwoningen of naar koopwoningen verwezen. Het gevolg is bekend; uiteindelijk een ware prijsexplosie van huren en koopsommen. Er is wel een woon-prijs-spiraal toegepast zonder weerga, die keurig buiten de officiële inflatiecijfers gehouden werd. Huurders zonder huursubsidie zijn dubbel gepakt en worden thans als kopers weer helemaal dubbel gepakt door de verdubbelde tot verdrievoudigde koopprijzen.


Dankbaar misbruik maken van het feminisme

Voor huishoudens zonder twee behoorlijke inkomens is zowel huur als koop buitengewoon duur geworden. De feministische golf mag goedopgeleide vrouwen in leuke posities gebracht hebben op de arbeidsmarkt; veel vrouwen zijn echter min of meer noodgedwongen gaan werken om de steeds verder stijgende woonlasten te kunnen opbrengen.
Kamerlid Hillen van het CDA geeft de schuld van de huizenprijsexplosie aan de feministen, maar laat de allereerste oorzaak ervan, de massaimmigratie met de hiervoor door het CDA ingezette doorstromingspolitiek buiten beschouwing. Overheid, woningcorporaties en andere belangenorga nisaties op de woningmarkt hebben dankbaar misbruik gemaakt van het feminisme om het wonen nog weer duurder te maken.


Profiteurs en slachtoffers, het volksverraad van de gevestigde politiek

De gehele operatie riekt bovendien naar kartelvorming met onderlinge prijsafspraken, speculatie en mateloze zelfverrijking van overheden en van het profitariaat van het bouwen, verhuren en verkopen van woningen. Men mag dus best vinden dat de neoliberale politici van het maatschappe lijke establishment van 'links' tot 'rechts' door handig 'gebruik' van de feministische emancipatie beweging, door repressie in naam van antidiscriminatie en door het overnemen van het Ameri kaanse model van sociaal-economische ordening grote delen van de autochtone bevolking van Nederland aan het beroven en achterstellen zijn om wille van hun zelfzuchtige multiculturalistische, socialistische en kapitalistische 'idealen en belangen' ten gunste van enerzijds zichzelf en hun direct profiterende achterban, en anderzijds de wassende allochtonie. Ons inziens mag dit onder volks- en landverraad gerangschikt worden, en zou het dus vervolgd moeten worden door het Openbaar Ministerie.

De selectieve fixatie bij 'rechts'

Vanuit de nationaalgezinde beweging, zeker vanuit de betreffende leiding van politieke partijen van Centrumdemocraten tot en met Nederlands Blok en NNP, is er nadat de oude Centrumpartij verdwenen was, bij het terechte honen van het vreemdelingenbeleid en de bevolkingspolitiek van de regeringen, buitengewoon weinig oog geweest voor de sociaal-economische, politieke baten en belangen hierbij van de echte 'rechtse' partijen (CDA en VVD) tesamen met het bedrijfsleven; hun aandacht was volledig gefixeerd op vreemde denkbeelden van de 'linkse' partijen met hun immi gratielobby's. Vanuit 'rechts', vooral vanuit de VVD was er wel volop aandacht voor de bedreiging van have en goed, van veiligheid en bezit van de gezeten burgerij door afwijkende normen en crimineel gedrag van elementen onder de allochtonie, maar nauwelijks oprechte aandacht en bekommernis om de andere gevolgen voor de rest van de eigen Nederlandse bevolking, de auto chtonie (term ontleend aan E. Roosens (16)).

De kapitalistische greep veronachtzaamd

Ook bij het Vlaams Blok kunnen we deze afwezigheid van gerichte sociaal-economische interesse en standpuntbepaling, zoniet desinteresse vaststellen. Bij de Oostenrijkse FPÖ verlegde Jörg Haider bijtijds wel de koers met het bekende succes. De desinteresse leidde tot veronachtzaming van de sociaal-economische omvorming van de west-europese maatschappijen, na het verval van het communistische imperium, in kapitalistische richting naar anglo-amerikaans model. Deze kapitalistische greep met de voorwaarden die het transnationale bedrijfsleven (de megacorporaties) op supranationaal en nationaal nivo zou verlangen van gevestigde politiek en overheid inzake privatisering, liberalisering en kapitalisering, is schromelijk onderschat door nationaalgezinden. Bij traditioneel 'links', de contestanten van de PvdA als Arie van der Zwan die vanoudsher in sociaal- economische termen denken, zijn de gevaren van het onverbloemde kapitalisme met zijn gevolgen vaak sterker en scherper onderkend dan bij de diverse leiders van nationaalgezinde bewegingen als Front National in Frankrijk en Vlaams Blok in België.

De snelheid van het kapitalistische veranderingsproces

Het is een inschattingsfout, die zelfs schrijver dezes die al jaren telkens met klem pleitte voor een sociaal-economische middenkoers, in zekere zin - wat betreft snelheid, reikwijdte en intensiteit van het kapitalistische veranderingsproces - gemaakt heeft. Pas geleidelijk aan in 1995 kreeg ik mede door persoonlijke ervaringen, de volle ernst van de situatie in de gaten, terwijl je eerst nog wil denken: "het zal zo'n vaart niet lopen". Wel schreef ik reeds in Heemland 5 (1993) !, inzake de bebouwing van het land en de uitbating van het volk: "Nederland wordt stukje bij beetje volledig op de schop genomen, dit vooral ten dienste van bepaalde economische belanghebbenden, met name die van de bouwwereld. Waarschijnlijk is dit één der hoofdoorzaken waarom ondanks alle bezwaren de immigratie doorgaat. Deze immers zorgt voor voortdurende druk op de huizenmarkt, houdt wonen duur en noodzaakt tot gigantische woningbouw. Voor het grote geld wijkt alles."


De Nederlandse polder bleek proeftuin van het euro-amerikaanse kapitalisme

Deze vaststelling van destijds is door de ontwikkelingen erna in zijn gevolgen verveelvoudigd: de huizenprijzen zijn verdrievoudigd; huren, locale lasten en kosten van allerlei nutsvoorzieningen zijn veelal verdubbeld; andere kosten stegen navenant, terwijl heel Nederland vergeven is van dure, lelijke, kale, vaak zeer krappe nieuwbouw, 'witte schimmel' en bedrijfsterreinen en de televisieuit zendingen vergeven zijn van de reclame en semi-reclame (programma's als "Eigen huis en tuin") onder het neoliberale motto "werk, werk en nog eens werk". De laatste jaren hebben bijna alle grote 'Nederlandse' ondernemingen als Numico, Buhrman, Getronics, Aegon, Ahold, ABN- AMRO, KPN, Randstad, enzovoorts één of meer grote overnames ten bedrage van miljarden gepleegd in het buitenland met name in Engeland en de VS van Noord Amerika en zijn dus euro- amerikaanse multinationals geworden. Een soort euro-amerikaans kapitalisme is in de Europese Unie in hoog tempo de sociale orde en verhoudingen aan het bepalen, en vervangt de europees- continentale 'gemengde' sociaal-economische ordening (het Rijnlandse model). Het snelst gebeurde dit - tegen de verwachting in - in Nederland en wel onder socialistische regie!

Nederlandse volk dubbel geteisterd

Het Nederlandse volk heeft kortelings én de ombouw naar een 'multiculturele samenleving' door middel van masssaimmigratie, multi-etnificatie en denationalisatie te verwerken gekregen én de afbraak van de sociale staat met zijn deels of geheel van staatswege verzorgde onderwijs, gezond heidszorg, sociale zekerheid en algemene nutsvoorzieningen.
Voor brede lagen van de autochtonie versterkten deze beide processen wederzijds elkaars nadelige werkingen en zijn zij als gevolg van deze processen beland in een spiraal van verarming, vervreem ding en verslagenheid. Velen weten zich in het eigen land, in deze samenleving niet meer thuis en hebben geen zicht op verbetering van hun omstandigheden. Ze zijn weerloos tegen de kaalpluk van de overheid en zijn buiten hun wil om verzeild geraakt in een harde, kille maatschappij met een commerciële, egoïstische mentaliteit, met normen en waarden die de hunne niet zijn, in een hen vijandig gebleken Staat met politieke partijen die met hen geen rekening hielden.


Verarmende huurders en andere arme groepen

Terwijl 'paarse' regeringen, bovenlaag, goedboerende nouveau-riche en huishoudens van tweetonners, en bedrijfsleven en zakenlui nog nooit zulke goede tijden hebben beleefd, de euforie eraf galmt en de luxe bij hen niet op kan, hebben huurders en andere onfortuinlijken het stille nakijken. Bovendien hebben deze zich niet weten te organiseren. Als ongeorganiseerden zonder invloedrijke lobby's en politieke vertegenwoordiging ben je in deze maatschappij van belangengroepen kansloos om überhaupt je belangen naarvoren te kunnen brengen.


Brandbrief over discriminatie van huurders aan kamerfracties van de 'oppositie'

Bij het wetsvoorstel van de Wet Inkomstenbelasting 2001 van Zalm en Vermeend dreigen vooral huurders opnieuw beetgenomen te worden en mensen met een karig of niet makkelijk aantoonbaar pensioentekort. Terwijl huizenbezitters van de forse vermogensstijging (rendement) van hun eigen woning onbelast, vrijgesteld kunnen gaan profiteren in box 1, krijgen huurders geen vergelijkbare compensatie in de vermogensrendementssfeer van box 3, zodat een zelfs bij wet vastgelegde, echte tweedeling van de bevolking dreigt tussen eigen huis-bezitters en huurders met alle financiële en sociale discriminatie vandien. De vermogensopbouw van huizenbezitters die al vorstelijk gesteund werd door de hypotheekrente-aftrek, wordt extra verruimd en die van huurders enorm verkrapt. Om hun stem toch te laten horen, is er door ons een brief gestuurd aan enige oppositiepartijen. Deze brief kunt U inzien als U hier klikt. Mart Giesen

Terug naar Inhoud op deze pagina,

of naar de Heemland Hoofdbladzijde


Terug naar boven

 

 

Wilt een bijdrage aan dit forum leveren? U kunt Heemland een e-postbericht sturen:

Klik hier

Bladzijde samengesteld op 8 februari 1999